هدف اصلی این مقاله بررسی تأثیر غیرخطی تورم و بیکاری بر اجاره بهای منازل مسکونی شهرهای بزرگ ایران است. در این راستا با به کارگیری از مدل غیرخطی لجستیک و رهیافت فازی با استفاده از داده های سالانه ١٣۶١ تا ١٣٩۵ به تجزیه و تحلیل متغیرهای مؤثر بر اجاره بهای منازل مسکونی در شهرهای بزرگ می پردازیم. به کمک آزمون تراسورتا، برازش مدل غیرخطی لجستیک برداده ها تائید می شود. لذا بر اساس مدل غیرخطی لجستیک، تغییرات متغیرهای مستقل به سه قسمت (آستانه پایین، آستانه وسط و آستانه بالا) تقسیم شده و نتایج نشان می دهد که تغییر در تورم در حد آستانه بالا بیشترین تأثیر را بر اجاره بهای منازل مسکونی دارد. این تأثیر در حد آستانه متوسط هم قابل توجه است،که بیانگر وجود چسبندگی تورم در بخش اجاره بهای مسکن است. وجود نقش انتظارات تورمی در افزایش اجاره بها منازل مسکونی در ایران قابل انکار نیست چرا که تأثیر درصد تغییر در اجاره بهای دوره قبل بر اجاره بهای دوره جاری در تمام آستانه ها مثبت است. از طرفی درصد تغییر در بیکاری بر اجاره بها در حد آستانه بالا، حد آستانه پایین و متوسط نیز تأثیر مثبت دارد
)
